Modlitwa wielce nabożna, tak duchownym jako i świeckim osobom równie przydatna, która albo przed, albo podczas mszy odprawiana być może.

Kategoria: Eucharystyczne

Utworzono: sobota, 02, styczeń 2016 19:59

  Modlitwa wielce nabożna, tak duchownym jako i świeckim osobom równie przydatna,
która albo przed, albo podczas mszy odprawiana być może.
(Z dzieł Tomasza a Kempis wyjęta).

1. Wejrzyj najłaskawszy Ojcze z przybytku świętego, i z wysokości niebios Twojego mieszkania, na najprzyjemniejszy Tobie i najświętszy Ofiarę Jednorodzonego Syna Twego, który On sam w obliczu Twoim za nas Tobie poświęca.
On to jest bowiem tym najwyższym i prawdziwym Kapłanem, który nie cudzą Ofiarę, lecz własne dał Ciało dla poświęcenia Go na ołtarzu Krzyża za życie świata.

Racz, proszę Cię Panie, dla tejże samej nas zbawiającej Ofiary, mię grzesznika dzisiaj łaskawie wysłuchać. Zlituj się Boże nade mną słabym, występnym i zawsze upadającym człowiekiem, który nie godzien jestem deptać tej ziemi, nie godzien podnieść mych oczu w niebo; bom Ciebie Stworzyciela mojego zbyt często obrażał myślą, mową i uczynkiem , zawsze postępując zuchwale, nierozsądnie, a najczęściej bez uszanowania przykazań Twoich.

Za te to wszystkie moje przestępstwa, słusznie Twój srogi, lecz sprawiedliwy gniew na siebie ściągnąłem: i słusznie oburzyły się na mnie wszystkie stworzenia Twoje; bo Ciebie obrażając i o Tobie zapominając, sprawiedliwie dopuszczasz, że wszelkie stworzenie ma w pogardzie i nienawiści grzesznika.

Lecz o Wszechmogący, pełen miłosierdzia i niewyczerpanych pociech, Boże! zlituj się nade mną sługą Twoim, jęczącym i żałującym z całego serca przewinień swoich. Bo z niczego stworzony, i w grzechu poczęty, upadłem jako człowiek ułomny.
Odpuść mi Panie, odpuść. Przebacz synowi marnotrawnemu, który powstawszy na koniec ze śmieci trzodnej, z jękiem i płaczem do Ciebie powraca. Daruj stawiającemu przed tronem chwały Twojej, który błagać Ciebie o miłosierdzie dopóty nie przesianie, dopóki jako rosa z nieba, nie spadnie nań łaska Twoja: dopóki jako rola dżdżu upragniona, nie dostąpi ze źródła dobroci Twojej, pociechy serce moje, które dla wielości grzechów stało się brzydkim, nędznym i jak liść jesienny uschłym.— Nie dla mnie, lecz dla siebie samego Boże mój, spraw to. Racz ku mnie nakłonić ucha Twego, i wysłuchaj jęków moich.— Ty Panie, co nie opuszczasz, lecz zbawiasz tych wszystkich, którzy całą ufność w Tobie położyli, nie usuniesz mi dzisiaj Twojego ramienia, a świat głosić będzie Twoje miłosierdzie.

Wiem, że nie dla mych zasług, chociażby i były jakie; lecz jedynie dla Twojej dobroci Panie, która jest bez granic, zechcesz to uczynić.— Na ostatek, czyń to Panie! dla szczególnej zasługi najmilszego i najsłodszego Syna Twego Jezusa Chrystusa, który aby przez mękę swoją wszystkich winy zmazał, za nas grzesznych na krzyżu umarł.

2. Pomnij Ojcze niebieski na nieocenioną miłość Jego, kiedy dla wybawienia ludu swego od zagłady wiecznej, sam dobrowolnie duszę swoją na śmierć zań wydał.— Pomnij jak w niczym nie przebaczał sobie dla tego, ażebyś Ty Panie winnym i mającym być na wieki potępionymi, przebaczyć raczył. Pomnij na zbyt gorzką i okrutną mękę Jego, jak ciężkie i sromotne wytrzymywał ciosy: jak od godziny porannej, aż do zgonu swojego za ród ludzki na krzyżu cierpiał.— Krew Jego najdroższa, którą do ostatniej kropli wylał, woła do Ciebie Panie za grzesznikami o przebaczenie Twoje.— Nie oszczędzał jej, ażeby nieprzyjaciół przyciągnął nią do siebie, a odbiegających Go, za synów swych przysposobił.

O! najwyższy i najgodniejszy czci i uszanowania wszechmogący Ojcze! pozwól mi dzisiaj wystawić Tobie wszystkie narzędzia męki Jednorodzonego Syna Twego, a razem przyjm modły nasze wespół z głosem świętych Męczenników, którzy tęż samą mękę dla Imienia Jezusa ponieśli byli. Przypatrz się Panie i poznaj, czyje są znaki zasługujące na wieczną cześć i uwielbienie nasze. Oto krzyż, włócznia, gwoździe, żółć, trzcina, ocet, gąbka, plwociny, bicze, cierniowa korona, poi, krew, policzkowanie, rózgi, słup, powróz, szata biała, szkarłat i bez szwu koszulka.— Są to zbyt drogie i nader wielkiej dostojności ozdoby, są to chorągwie królewskie, z którymi Syn Twój Jednorodzony w postaci ciała naszego, wystąpił był do walki przeciwko potędze duchów piekielnych — Są to oręże zwycięskie, którymi śmierć pokonaną, a natura Judzka odkupioną została.— Dla tych to błogosławionych i zaszczytnych męki znaków, czyliż mi nie odpuścisz Panie wszystkich grzechów moich! Oby ten chlubny poczet znaków i te godne chwały świętej ozdoby, posłużyły mi w każdej chwili za tarczę i zbroję przeciwko wszelkiej wadzie, pokusom i natarczywościom, jakiejkolwiek one byłyby potęgi. Oby ten pełen boleści i łez godny widok, codzień mi służył za zwierciadło do przypatrywania się wniem moim postępkom! oraz jedyną i najsłodszą w mym życiu dla duszy był pociechą.

3. Przyjm o Najświętszy Ojcze Ofiarę najmilszą Tobie z poświęcającego się Ciała Syna Twojego, którąś sam przygotował był dla siebie od wieków, i którą mieć chciałeś na wieczne czasy, za godną i wystarczającą dla zadośćuczynienia i zmazania wszystkich grzechów, tak przez winę pierworodną na nas ściągniętych, jako też i z woli własnej popełnionych. — Przyjm i mnie także dzisiaj w tej świętej Ofierze, nad którą żadnej innej niema ani świętszej, ani wybrańszej, jak ta jedna tylko, którą my Tobie za żywych i umarłych, oraz dla uproszenia u Ciebie wszelkich potrzeb naszych, co dzień przez ręce Twoich Kapłanów najuroczyściej dopełniając zasyłamy.— Oby ta najświętsza Ofiara i mnie, i wszystkim wiernym, poleconym Tobie w modlitwach moich, których potrzeby i wiara nie są Ci tajnymi Panie, czyli się tutaj znajdują obecni, czyli nie są temu uroczystemu obrządkowi przytomni, to nam sprawiła i przyniosła, o co tylko po Twojej woli dzisiaj prosimy Ciebie.— Oby ich modły i ich nabożeństwo doszły do Ciebie Panie. I oby ta nieomylna własność i skuteczność Sakramentu im do zbawienia posłużyła, który będąc Boskiem postanowieniem, dociekać się go nam jako ludziom nie godzi: lecz powinniśmy go nabożnie czcić, wiernie szanować, i mocno weń wierzyć i w tym przekonaniu wytrwać aż do skończenia wieków.

O! najdroższa i najmilsza w oczach Twoich Boże Ofiaro! którą Tobie Ojcu przedwiecznemu, Syn Twój współodwieczny, sam stając się tą prawdziwą, żywą , zbawienną, jedyną i doskonałą Ofiarą, za nas ze swojej Osoby uczynił: który będąc sam niepokalanym, świętym i wolnym od wszelkiej zmazy, był owym najwyższym Kapłanem, niepotrzebującym żadnych za sobą przebłagań, ani żadnego dopełnienia Ofiary podług prawa: lecz raz umierając stał się jedynym pośrednikiem między Tobą Ojcze sprawiedliwy, a rodem ludzkim, dla wybawienia go od śmierci, od której żadne ze stworzeń na ziemi dla ogromu grzechów swoich niczym by się odkupić nie zdołało. Nie rozpaczam już tedy, ani nigdy odtąd rozpaczać nie będę o przebaczenie i uleczenie mię z grzechów moich. — Znalazłem bowiem źródło, w którym się obmywać będę. Znalazłem lekarza, do którego zawsze się udam, ile razy dla duszy mojej będę potrzebował ratunku. Wiem już, gdzie jest nadzieja i gdzie jest cała pociecha moja.— W męce tylko i jednych ranach Pana mojego Jezusa Chrystusa, jedyny i ostateczny cel nadziei i zbawienia mojego mieści się i obficie znajduje. O Boże mój! Niech będzie Imię Twoje we wszystkim i przez wszystko błogosławione, żeś mię przez nieskończoną dobroć Twoją, do kosztowania tak wielkich dobrodziejstw, które jedynie z Twojej Boskiej szczodrobliwości wypływają, raczył przypuścić. i tymi to dzisiaj dary nie pomału mię. zagrzewasz Panie do złożenia Tobie i Twemu ukochanemu Synowi najgorętszych podzięk moich.

4. Lecz o najwierniejszy mój Ojcze! Cóż pocznę, kiedy nic w sobie nie znajdę takiego, coby godnie odpowiadało darowi łaski Twojej? -Wszakże, dobry Ojcze, wszystko cokolwiek posiadamy, Twoim jest: wiem, że niczego nie potrzebujesz; a przecież rzecz najlichsza, skoro się ta z pokorą i chęci dobrej ofiaruje Tobie, jest Ci najmilszą. Dam Ci więc nie wiele, i chętnie poświęcę miłości Twojej rzecz nader maluczką, która gdybym ją zatrzymał dla siebie, niechybnie zginąć by mogła. Albowiem Tobie ją ofiarując, mnie daleko lepsza rzecz czeka: ani może omylić przyszła zapłata tego, który Ci ją z całego serca oddaje. Gdyby ktokolwiek Tobie bez wahania się i namysłu odważył się oddać siebie samego, Ty byś się jemu cały także oddał. I sprawdziłoby się to, co przez usta naszego Naczelnika było powiedzianym: dajcie, a dane wam będzie.— Wolą moję także (nad którą nic milszego z ofiar dla Ciebie niema), od tej chwili i raz na zawsze najskorszym sercem poświęcam Ci tak, jako Syn Twój ukochany Chrystus Pan nasz poświęcił był własną Tobie; aby przez to zupełne swoje wyrzeczenie się, dla nas zbawienie pozyskał, zostawiając po sobie wszystkim wiernym w krótkich, lecz pełnych brzmienia wyrazach, wzór swój do naśladowania , kiedy był powiedział: Ojcze mój, nie tak jak ja chcę, lecz jak Ty chcesz, niech się stanie wola Twoja.

5. Tym przeto żywym przykładem silnie pobudzony, za pomocą i natchnieniem Twoim, na nowo mię Tobie poruczam, i wszystkiego, cokolwiek tylko świat ten posiada, wyrzekam się dla Ciebie. Wzgardzę żądzami ciała, precz odrzucę od siebie wszystkie sprawy i niegodziwe poszepty ducha nieczystego: i cały oddam się na służbę Twoją. I od dzisiaj zaraz z mocnym postanowieniem i nabożnym przedsięwzięciem wykonać to przedsiębiorę, abym po wszystkie dni życia mego, do Ciebie jedynie mojego Boga, duszą i ciałem na wieki przylgnął. I ażebym doskonalej jeszcze wolę Twoją wykonał; oto gotów jestem własną moją przełamywać przez prawdziwe posłuszeństwo, które Tobie w osobie mojego przełożonego wypełniać powinienem. Albowiem, skoro jego głosu i skinienia słucham, Tobie samemu w istocie staję się posłusznym. W jego więc ręce, jako maluczki w Chrystusie odrodzony, który się z pokorą pod ręką swojego Chrzciciela uniżył, do władania i zarządzania mną oddaję się. Najchętniej także radom i mowom braci moich z zupełną pokorą i bogobojną miłością ulegać będę: których uważając za świątobliwszych i daleko ode mnie mędrszych, sprawiedliwie uczynię, gdy w mojej niedoskonałości, bez uporu wyższość im przyznam. Wiedząc zaś, że ta moja nieudolność i niedoskonałość nie mogą być przed Twym wzrokiem ukrytymi, oskarżam się przeto z wad moich i ułomności; a proszę Cię z najgorętszą skruchą: racz mi udzielić lekarstwa, które by skutecznie zaradziło złemu i przyniosło zupełną poprawę sercu mojemu. Proszę Cię Panie, spraw, niech doznam dzisiaj Twojego miłosierdzia, dopóki ta Twoja pełna łaskawości ręka, która, gdy chce, wszelką słabość ulecza i wszelką niemoc pokrzepia, jeszcze czuwa nad moją nędzą i w ostatniej potrzebie mię nieszczęśliwego nie opuszcza. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego na wieki wieków. Amen.

za: Droga do nieba przez krzyż, mękę i serce Jezusa Najsłodszego,
oraz przez serce najboleśniejsze Maryi, w nowy cudowny sposób objawiona (1852r.)