Szkoła modlitwy na podstawie "Zbyt zajęci, by się modlić" Billa Hybelsa.

Kategoria: Czytelnia duchowa

Utworzono: niedziela, 25, październik 2015 09:18

Modlitwy trzeba się uczyć. Modlitwa jest sztuką, których zasad uczymy przez całe życie. Przedstawiam myśli Billa Hybelsa z książki "Zbyt zajęci, by się modlić":

I. BÓG ZAPRASZA NAS DO PRZEBYWANIA W JEGO OBECNOŚCI

1. Boża obecność, Boża moc

 a) Od urodzenia uczy się nas zasady polegania na sobie samym – staramy się być samowystarczalni. Modlitwa jest zaprzeczeniem tych wpajanych nam wartości.

b)  Modlimy się, ponieważ rozumiemy, że najbardziej osobisty kontakt z Bogiem przychodzi tylko podczas modlitwy: „… w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem” (Flp 4, 6).

c)  Największym darem mojej modlitwy jest zmiana mojej relacji z Bogiem: stajemy się sobie bliżsi.

d) Ludzie są przyciągani do modlitwy tym, że Boża moc płynie głównie do ludzi, którzy się modlą.

e) Gdy pracujemy – my sami działamy, ale gdy się modlimy – działa Bóg.

f)  Jakkolwiek się objawia, Boża wszechmoc jest uwalniania w życiu ludzi, którzy się modlą (ręce Mojżesza wzniesione do nieba i zwycięstwo w walce z Amalekitami).

g) Bogu jest niezwykle trudno sprawić, aby Jego moc działała w naszym życiu, jeśli wsadzimy ręce do kieszeni mówiąc: „Poradzę sobie sam”.

2. Bóg pragnie nas wysłuchać

a) Bóg jest naszym Ojcem a my jego ukochanymi dziećmi. Nigdy przez Niego nie jesteśmy opuszczeni: „A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę” (Łk 18, 7-8a).

b) Słowo Boże mówi, że Bóg pragnie obdarzać swoje dzieci błogosławieństwami. Pomaganie nam sprawia Bogu ogromną radość! Tak jak rodzice lubią obdarzać swe dzieci prezentami, tak Bóg cieszy się, gdy obdarowuje nas swoją mocą i darami: „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą” (Mt 7, 11).

c) Żaden głos dla ojca nie brzmi bardziej słodko niż głos jego dziecka: „Cześć tato!”. To jak musi reagować nasz Dobry Bóg Ojciec, gdy mówimy do Niego?

3. Bóg potrafi nas wysłuchać

a) Większość z nas nie modli się zbyt często o swoje najgłębsze potrzeby. Mamy słomiany zapał

b) Często zwracamy ręce w stronę Boga, by Go o coś prosić, ale równie często wycofujemy się i próbujemy własnymi siłami zaradzić problemom.

c) Gdzieś głęboko pod powierzchnią wiary i zaufania nie wierzymy, że Bóg ma moc, która potrafi zaradzić naszym problemom. Wątpimy w moc Boga.

d) Bóg ma moc. Panuje nad przyrodą, nad ludzką historią, nad okolicznościami naszego życia (gdy św. Piotr był uwięziony chrześcijanie modlili się za niego całą noc ufając, że Chrystus go uwolni – i tak się stało!), nad ludzkim sercem.

e) Bóg ma moc. Biblia to często powtarza: „Może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy” (Ef 3, 20). Wojownik modlitwy to osoba przekonana, że Bóg jest wszechmocny, że ma moc uczynić wszystko, potrafi zmienić każdego i interweniować w  każdej okoliczności.

II. BÓG ZAPRASZA NAS DO ROZMOWY ZE SOBĄ

1. Przyzwyczajenia, które umacniają serce

a)  Bóg zaprasza nas, abyśmy przebywali w Jego obecności

b) Gdy rozwijajmy w sobie życie modlitwy, pozostajemy nieustannie otwarci na Bożą obecność i otrzymywanie Jego łask.

c) Jeśli jakiś cel jest dla nas ważny, decydujemy się na wykonywanie konkretnych czynności, aby go osiągnąć. Gdy chcemy się nauczyć modlitwy musimy nauczyć się niezbędnych praktyk i codziennie ich przestrzegać!

d) Jeśli chcemy zdobyć jakąś kompetencję, to udajemy się do eksperta. Gdy chcemy nauczyć się modlić, musimy udać się do Jezusa – od Niego uczyć się modlitwy i słuchać wskazań z Biblii

e)  „Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu” (Mt 6, 6): módl się regularnie, w ukryciu, szczerze, w konkretnych sprawach.

2. Modlić się jak Jezus

a) Jeśli chcemy w jakiejś dziedzinie stać się mistrzami, musimy na naukę przeznaczyć dużo czasu. Jeśli chcemy nauczyć się modlić, musimy poświęcać dla Boga czas.

b) Bez regularności modlitwa nigdy nie stanie się naszą dojrzałą postawą

c) W praktykowaniu modlitwy równie ważne jest miejsce: najlepiej odosobnione, wolne od rozproszeń, ulubione, gdzie swobodnie możemy rozmawiać z Bogiem.

d) W modlitwie należy unikać bezmyślnego gadania. Nie modlimy się, by Bóg był z nami – bo On zawsze jest z nami! Modlimy się o świadomość Jego obecności!

e) Bóg nie oczekuje od nas recytowania jakiś frazesów. Pragnie, abyśmy po prostu rozmawiali z Nim jak z przyjacielem lub ojcem: autentycznie, osobiście, z szacunkiem, szczerze: „A Pan rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem” (Wj 33, 11).

f)  Modlitwa nie jest wypełnianiem obowiązku wobec Boga, który jest groźny, który może nas ukarać, jeśli ją zaniedbamy.

g) Modlitwa Pańska to doskonały wzór, ale wg Jezusa nie miała być jakąś regułką do wyrecytowania. Jezus ostrzega nas przed bezmyślnym powtarzaniem frazesów na modlitwie.

h)  Aby cud modlitwy wydarzył się w naszym życiu, musimy w końcu uczynić jedno; musimy się modlić. Im mniej się modlimy, tym gorzej się modlimy.

3. Plan modlitwy

a) Sprawą najbardziej podstawową jest rozpoczęcie czasu modlitwy od adoracji lub uwielbienia. Uwielbienie nadaje ton całej modlitwie. Przypomina nam, z kim rozmawiamy, w czyją obecność wkraczamy, czyją uwagę na siebie zwracamy

b) Gdy wymieniamy cechy Boga, wychwalamy Jego przymioty i Osobę, umacniamy nasze zrozumienie tego, kim On jest. Adoracja oczyszcza tego, kto się modli

c) Nasz niebieski Ojciec jest godzien uwielbienia, dlatego na samym początku oddajemy Mu chwałę

d) Rachunek sumienia to najbardziej zaniedbywany element modlitwy. Owocem rachunku sumienia przed Bogiem jest oczyszczenie sumienia. Gdy wyznajemy winy przed Bogiem, otwieramy się na Jego miłosierdzie

e) Kolejnym elementem modlitwy jest dziękczynienie: „W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” ( 1 Tes 5, 18)

f)  Codzienne dziękujmy Bogu za cztery rodzaje błogosławieństwa: wysłuchane modlitwy, duchowe łaski, błogosławieństwa związane z relacjami ludźmi, błogosławieństwa materialne

h) Następnym elementem modlitwy są prośby: „W każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem” (Flp 4, 6)

i) W modlitwie trzeba być bardzo konkretnym: nie prosić ogólnie o błogosławieństwo, łaski, pomoc, ale poprosić o to, czego dziś potrzebujemy.

4. Modlitwa, która góry przenosi

a) Jezus mówi, że wierzący mogą być pewni, że ich modlitwy zostaną wysłuchane: „I otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie” (Mt 21, 22)

b) Jakakolwiek góra stoi na twej drodze, jakakolwiek przeszkoda cię zatrzymuje, jakakolwiek trudność cię obezwładnia, modlitwa pełna wiary potrafi ją usunąć

c) Każdy z nas stoi w cieniu co najmniej jednej góry, która nie chce się poruszyć. Co jest dla ciebie górą do przesunięcia? Jak długo już przed nią stoisz?

d) Pierwsza zasada modlitwy przenoszącej góry: wiara pochodzi od wpatrywania się w Boga a nie w górę. Nie patrz na trudności, ale na Boga, który ma moc!

e) Druga zasada modlitwy przenoszącej góry: Bóg daje nam wiarę, gdy z Nim idziemy przez życie

f)  Nie przeznaczaj wiele czasu na opisywaniu Bogu swej góry. Bóg wie, co to jest. Zamiast tego skoncentruj się na Tym, który przenosi góry; na Jego chwale, potędze i wierności. Potem zrób pierwszy krok, idź za prowadzeniem Boga i patrz, jak góra się przesuwa

III. BÓG PRZEŁAMUJE TO, CO NAS OD NIEGO ODDZIELA

1. Ból z powodu niewysłuchanej modlitwy

 a) Jeśli prośba jest zła, Bóg mówi: NIE

• Piotr prosił Jezusa na górze Tabor, by mógł zbudować namioty
• Jan i Jakub prosili, by mogli zając miejsca w niebie po prawej lewej stronie Jezusa
• Jan i Jakub prosili Jezusa, by zniszczył wioską samarytańską ogniem z nieba
• jeśli apostołowie wypowiadali prośby samolubne, głęboko materialne, krótkowzroczne, niedojrzałe – może się to zdarzyć także nam
• zanim poprosimy Boga o coś, dobrym pomysłem jest zapytanie samego siebie: Jeśli Bóg wysłucha tej prośby czy objawi to Jego chwałę, czy przybliży Jego królestwo? Czy pomoże to ludziom? Czy pomoże mi wzrosnąć duchowo?
• niewysłuchane przez Boga prośby mogą sprawić, że zaczniemy oczyszczać się duchowo z naszego egoizmu, pychy

b) Jeśli czas jest nieodpowiedni, Bóg mówi: NIE

• żyjemy w społeczeństwie „natychmiast”, zawsze próbując zrobić wszystko coraz szybciej
• dzieci nie lubią słyszeć w odpowiedzi: „Jeszcze nie”. W każdym z nas jest takie niecierpliwe dziecko, które pragnie, by Bóg od razu odpowiedział na prośbę, na potrzebę: „Boże nie rozumiesz? Ja potrzebuję teraz!”
• Boże odkładanie na później niekoniecznie jest odmową. Bóg ma powody dla swoich „JESZCZE NIE”: sprawdza naszą wiarę, daje nam czas na zmodyfikowanie prośby, pragnie rozwinąć naszą wiarę, wytrzymałość, cierpliwość
• jesteśmy stworzeniem, Bóg jest Stwórcą. Wie, kiedy nadchodzi właściwy czas: „Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana” ( Iz 55, 8)

c) Jeśli nie masz racji, Bóg mówi: NIE. Być może dzieje się coś złego w twoim życiu, co stało się barierą między tobą o Bogiem: życie w grzechu, brak przebaczenia jakiejś osobie, oziębłość wiary

d) Ale jeśli prośba jest dobra, czas jest właściwy i masz rację, Bóg mówi: START.

2. Przeszkody w modlitwie

a) Co czyni naszą modlitwę jeszcze żarliwszą? Najczęściej to wysłuchane modlitwy. Czujemy się wtedy jak Mojżesz na górze ze wzniesionymi rękami, który obserwuje zwycięstwo swego ludu w walce

b) Nic nie działa bardziej zniechęcająco niż ciąg niewysłuchanych modlitw. Wołasz do nieba, a jakby nikogo tam nie było

c) Bardzo prawdopodobne jest to, że w naszym życiu jest jakaś bariera, która powoduje że modlitwy są niewysłuchane: „Czy myślisz Boże, że to ja jestem przeszkodą dla Ciebie do uczynienia cudu, o który się modlę?”

d) Najpowszechniejszym powodem niewysłuchanych modlitw jest NIEMODLENIE SIĘ: „nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie” (Jk 4, 2).

• dlaczego Bóg nie wysłuchuje twojej modlitwy? Ponieważ nie modlisz się żarliwie, gorliwie i z nadzieją,
• kiedy modliłeś się sumiennie przez dłuższy czas np. za męża, żonę, o pokój, za Kościół?

e) Drugą przyczyną niewysłuchanych modlitw jest NIEWYZNANY GRZECH, który odcina naszą linię komunikacyjną z Bogiem; „Wasze winy wykopały przepaść między wami a waszym Bogiem; wasze grzechy zasłoniły Mu oblicze przed wami tak, iż was nie słucha” (Iz 59 , 2).

• jeśli tolerujesz grzech w swoim życiu, nie trać czasu na modlitwę, chyba że jest to rachunek sumienia. Otrzymaj Boże przebaczenie, a potem Bóg będzie cię słuchał, gdy otworzysz przed Nim serce

f) Trzecią przeszkodą modlitwie jest NIEROZWIĄZANY KONFLIKT z inną osobą: „Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj” (Mt 5, 23-24)

• modlitwa jest bezużyteczna, jeśli jesteśmy w konflikcie z jakimś członkiem rodziny, współpracownikiem, przyjacielem: „Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności” (1 J 2, 9)
• nie zawsze jednak zmiana relacji jest możliwa; „Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi!” (Rz 12, 18). Jeśli twoje próby odbudowania relacji wypływały z głębi serca i były szczere, Bóg nie pozwoli, by ta zraniona relacja stała na drodze twoich modlitw

g) Czwartą przeszkodą modlitwie jest EGOIZM: „Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz” (Jk 4, 3). Serce pełne egoizmu jest bardzo powszechną barierą między chrześcijaninem a Bogiem.

h) Piątą barierą w modlitwie jest BRAK WRAŻLIWOŚCI: „Kto uszy zatyka na krzyk ubogiego, sam będzie wołał bez skutku” (Prz 21, 13).

i)  Szóstą przeszkodą modlitwie jest BRAK WIARY: „Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam. Człowiek ten niech nie myśli, że otrzyma cokolwiek od Pana, bo jest mężem chwiejnym, niestałym we wszystkich swych drogach” (Jk 1, 5-8). Im bardziej wierzysz  w moc Boga, tym więcej tej mocy Bóg może ci okazać. Gdy się modlisz, spodziewaj się wielkiego objawienia mocy Bożej!

3. Stygnąca modlitwa

a) Jednym z powodów, dla których nasze modlitwy blakną, jest to, że za bardzo lubimy wygodę.

b) Jest taki smutny trend ukazany w Biblii. Bóg błogosławi swoim dzieciom, a ci co chwilę o Nim zapominają. Fundamentalnym grzechem jest zapominanie o Bogu. Gdy zapominasz o Bogu, szybko wpadasz w kłopoty.

c) Możemy pamiętać o modlitwie w ten sam sposób, jaki pamiętamy o wszystkim innym, co jest dla nas ważne – poprzez wpisanie modlitwy do naszego codziennego rozkładu dnia.

d) Jeśli stwierdzamy, że coraz mniej się modlimy, często dzieje się tak, że nigdy nie uczyniliśmy modlitwy stałym punktem w naszym rozkładzie dnia.

e) Wybierz czas na modlitwę, gdy nikt ci nie przeszkadza. Równocześnie wybierz miejsce, twoją pustelnię, gdzie będziesz sam na sam z Bogiem daleko od hałasu zewnętrznego świata.

f) Czasem modlitwa stygnie, bo nosimy w sercu zadawniony grzech, niewyznany Bogu, który stworzył przepaść między nami a Bogiem. Im szersza jest ta przepaść, tym mniej jesteśmy skłonni, by się modlić.

g) Nie możemy mieć głębokiej i ciągłej relacji z Bogiem, jeśli nie jesteśmy Mu całkowicie oddani, jeśli oszukujemy Boga i naszych bliźnich.

h) Czasem modlimy się a Bóg nie odpowiada. Wydaje się być głuchy. Nie wolno nam jednak tracić ducha. Mamy dalej trwać na modlitwie. Bóg słyszy każdą naszą modlitwę. Obchodzi Go głęboko to, co dzieje się w naszym życiu. Nie odpowiada na naszą modlitwę, tak jakbyśmy sobie tego życzyli, ale pragnie byśmy w niej wytrwali. Bóg pragnie być z nami. Pragnie uczynić wszystko, co dla nas najlepsze.

IV. BÓG PRZEMAWIA DO NASZYCH SERC

1. Zwolnić tempo, aby się modlić

 a) Żyjemy w pośpiechu pod presją upływu czasu, wykonywania naszych prac obowiązków. By nauczyć się modlić musimy nauczyć się zwalniać tempo życia i pozwalać Bogu mówić do nas w ciszy.

b) Sercem i duszą życia chrześcijańskiego jest nauczenie się umiejętności wsłuchiwania się w głos Boga i rozwijanie w sobie odwagi do czynienia tego, do czego On nas wzywa.

c) Największym wrogiem życia duchowego jest zabieganie, które Biblia nazywa światowością – tak ścisłym podporządkowaniem rytmowi, który narzuca społeczeństwo, jego cele i działania, że zostaje zaniedbana droga życia z Bogiem.

d) Jednym ze sposobów redukcji obrotów motoru naszego życia jest prowadzenia dziennika duchowego. Polega to na spisywaniu przeżyć, obserwacji i refleksji, oglądanie wstecz wydarzeń dnia i odkrywanie ich ukrytego znaczenia, zapisywanie przychodzących do głowy pomysłów.

e) Większość z nas prowadzi bezrefleksyjne życie. Powtarzamy codziennie te same błędy. Nie wyciągamy wniosków z decyzji, które podejmujemy, niezależnie od tego, czy są dobre czy złe. Jedną z zalet duchowego dziennika jest zmuszenie nas do myślenia nad naszym życiem.

f)   Kolejnym sposobem redukcji obrotów jest spisywanie swoich modlitw.

2. Znaczenie słuchania

a) Jednym ze sposobów, w jaki Bóg mówi do nas, jest Jego Słowo. Gdy czytamy je i rozmyślamy nad nim, On wprowadza je do naszego życia.

b) Drugim sposobem, w jaki Bóg do nas przemawia, są słowa innych ludzi.

c) Trzecim sposobem jest przemawianie do nas przez bezpośrednie natchnienia Ducha Świętego

d) Cała Biblia pokazuje, że Bóg mówi do ludzi, do konkretnego człowieka, a ten słabo słucha albo ignoruje głos Boga. Jak będziemy odpowiadać na Boże wezwania takie będzie nasze życie. Nasze wzrastanie duchowe zależy od posłuszeństwa wezwaniom Ducha Świętego.

3. Jak usłyszeć Boże wskazówki?

a) Ludzie, którym zależy na usłyszeniu Boga, muszą być zdecydowani na trwanie w ciszy.

b) Czas zatrzymania i ciszy był ważny dla Jezusa. W tych chwilach odosobnienia nie tylko otwierał swe serce przed Ojcem, ale gorliwie słuchał Go: „Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, Jezus wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił” (Mk 1, 35).

c) Jak często uciszysz się, aby Bóg mógł coś powiedzieć? Jak często zapraszasz Go, by mówił do ciebie?

4. Co zrobić z Bożymi wskazówkami

a) Gdy Bóg mówi, abyśmy coś uczynili, i nie jest to sprzeczne z Pismem świętym, nie musimy tego rozumieć. Wszystko, co musimy uczynić, to być posłusznym i ufać, że Bóg użyje naszego posłuszeństwa, aby stała się Jego wola.

b) Po pierwsze wszystkie wskazówki pochodzące od Boga są zgodne z Jego Słowem, Pismem świętym.

c) Po drugie zwykle Boże wskazówki są zgodne z tym, kim ma być ta osoba według Bożego planu, zgodne z jej powołaniem.

d) Po trzecie, Boże wskazówki zwykle zawierają w sobie służenie bliźniemu, są ukierunkowane na miłość.

e) Często wskazówki Boże będą oznaczały podejmowanie trudnych decyzji, które wypróbują naszą wiarę i zmuszą nas do stawienia czoła najważniejszym problemom życia.

f)   Jeśli wskazówka obiecuje nam natychmiastowe zdrowie, bogactwo, komfort i szczęście, należy być bardzo ostrożnym, by za nią nieść.

g) Należy poddać w wątpliwość wskazówkę, która:

• wymaga od nas decyzji zmieniających życie w bardzo krótkim czasie,
• zachęca do narażenia kogoś na niebezpieczeństwo, ryzyko, utratę jakiś dóbr,
• wymaga, byśmy osłabili relacje rodzinne lub ważne przyjaźnie,
• wymaga rzeczy, które niepokoją naszych chrześcijańskich przyjaciół.

h)  Słuchajmy wskazówek Boga, by prowadzić życie dynamiczne, autentyczne chrześcijańskie życie. Poddawajmy je próbie. Bądźmy im posłuszni. Współpracujmy z Bogiem we wszystkim, czego do nas oczekuje. Powiedzmy Mu „tak”, nawet jeśli wydaje się to nielogiczne czy ryzykowne.

5. Życie w Bożej obecności

a) Zbyt wielu chrześcijan dużo wie o Bogu, lecz rzadko doświadcza Jego obecności w swoim życiu,

b) Bóg jest Emanuelem, Bogiem z nami. „Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami” (J 1, 14),

c)  Gdy wzrasta w nas poczucie obecności Boga, możemy pogłębiać więź przyjaźni z Bogiem, wzrasta w nas ufność w Jego moc, rodzi się miłość i współczucie do innych,

d) Jaka jest wola Boża wobec nas abyśmy: wierzyli w Jego miłość i moc, przychodzili do Niego z ufnością i szczerością, usunęli przeszkody, które są między nami a Bogiem, w tym zbyt wiele zajęć i nadmierne zabieganie, wsłuchiwali się w Jego cichy, delikatny głos i byli posłuszni temu, co nam powie, żyli w Jego obecności i radowali się Nim na zawsze.

za: http://www.marcinkozyra.salezjanie.pl/